Kalem değil, kağıt bitti bu gece. Bir meyhanede anca bu kadar yalın ve kağıt gibi boş kalınabilirdi zaten. Ne de güzel duruyor kadeh, şalgam isyanın kırmızısında ve hayat kadar acı. Gene de alkol kadar dokunmuyor.
Müzik inceden, incesaz okşarken içimi, masa masa adamlar ve kadınlar, dumanlar arasındaki silüetler gibi.
Belirsiz her yüzde binlerce ses….
Tanrı da benim tüm bu uğultuyu duyduğum gibi, insanlığın sesini tek başına duyabiliyor mu acaba ?
Amadeus misali.
Yorgun, bitkin, ölümcül..
Tüm bu sesler ve kimseler…
Karşı masadaki sırtı dönük adam
ve gri bir silüet
Ben onları duyabildiğim için var sanki.
Benim düşünmek istediğim kadar..
Neden ağlıyor şu kadın ? Onu da düşünüyorum.
Güz gibi dökülüyor yaşlar gözünden. Tüm bu sesler, yüzler…
Hepsi de Tanrı’ya kara çalma, varlığa isyan aslında.
Külüstür’06
Bir yanıt yazın