Islandı dudak, yanak kıskandı
ne kadar da güzel yayıyor şair methiyeleri
yergi gibi yazıyor aşk lafları
felek ne yana, yenen kelekler ne yana
üst baş darmadağan ıslak adam
yandı üst dudak,
kefaleti pul değil
paralandı yaram…
yer gibi, fetih gibi yeniliyor zaman
şehir efsaneleri karışıyor şairin methiyelerine
tek bir nefeste iki dudak ayrılıyor
tek bir yudumla kapanıyor…
Bir yanıt yazın